Tom Verlaine, Magazine-aawit ug Guitarist sa Telebisyon, Patay sa 73 – Rolling Stone

Tom Verlainemag-aawit ug gitarista sa punk legends Telebisyon kinsa naghimo sa 1977 nga obra maestra sa banda Marquee Moonnamatay sa edad nga 73.

Jesse Paris Smith, ang anak nga babaye ni Patti Smith, mikompirmar sa kamatayon ni Verlaine human sa usa ka “mubo nga sakit” sa Nagligid nga Bato sa Sábado. “Malinawon siyang namatay sa New York Metropolis, nga gilibotan sa suod nga mga higala. Ang iyang panan-awon ug ang iyang imahinasyon dili makalimtan, ”misulat si Smith.

Natawo si Thomas Miller, Verlaine (nga nagsagop sa iyang apelyido gikan sa Pranses nga magbabalak nga si Paul Verlaine), mga klasmeyt sa hayskul nga adunay kaubang punk icon nga si Richard Hell, diin sa ulahi iyang nahimo ang iyang labing una nga mga banda. Pag-abot sa Decrease East Facet sa Manhattan sa kaadlawon sa punk, si Verlaine ug Hell una nga nagtinabangay alang sa mubo nga kinabuhi nga aksyon nga Neon Boys sa wala pa nagtukod sa Telebisyon kaniadtong 1973 kauban ang gitarista nga si Richard Lloyd.

Gipasidunggan ni Verlaine ug Tv ang ilang tingog isip usa sa mga nag-unang aksiyon sa legendary punk golf equipment sama sa CBGB — nga nagtukod ug usa sa pinakaunang mga residensiya sa maong dapit — ug ang Max’s Kansas Metropolis. Patti Smith — nga kaniadto gipakasama ang tunog sa gitara ni Verlaine sa “usa ka libo ka bluebird nga nagsiyagit” — naa sa mga tumatan-aw alang sa usa sa unang mga salida sa Telebisyon sa 1974, ug gibahin ang invoice sa Telebisyon sa dihang ang Patti Smith Group mihimo sa ilang CBGB debut pagkasunod tuig.

Ang impyerno sa dili madugay mobiya sa Telebisyon aron moapil sa kaubang punk act nga Heartbreakers. Uban ni Verlaine ug Lloyd nga nagdumala, ang duo nakahimo og usa ka tunog sa gitara nga naghiusa sa mga punk riff sa jazz interaction. Human sa paghimo sa ilang narekord nga debut sa 1975 nga single nga “Little Johnny Jewel,” gipagawas sa Telebisyon kung unsa ang ilang obra maestra – ug usa sa labing kadaghan nga mga album sa panahon sa punk – Marquee Moon, ang sentro nga bahin niini mao ang twisty, mesmerizing title monitor sa album. (Ang album kay, ingon Nagligid nga Bato namatikdan sa pagrepaso, “ang labing makaiikag ug mapangahason” sa usa ka serye sa 1977 nga mga pagpagawas gikan sa mga banda sa CBGB sama sa Blondie ug sa Ramones, apan “usa usab ang labing makapaguol.”)

“Sa dihang ang mga miyembro sa Telebisyon nag-materyal sa New York, sa kaadlawon sa punk, ilang gipatugtog ang usa ka dili angay, nagsulbong nga panagsama sa mga style: ang saba nga pag-uwang sa Velvet Underground, utokan nga artwork rock, ang double-helix guitar sculpture sa Quicksilver Messenger Service, ” Nagligid nga Bato gisulat sa Marquee Moon, Numero 107 sa amongst listahan sa 500 ka Pinakabantog nga mga Album sa Tanang Panahon.

Mga gipili sa editor

“Ingon nga makapalipay sa liriko nga mga ambisyon niini sama sa debut sa mga Ramones sa brutal nga kayano niini, Marquee Moon natingala pa,” Nagligid nga Bato misulat. “’Friction,’ ‘Venus,’ ug ang gamhanang title monitor kay dungan-dungan, desperado, ug nindot. Sama sa alang sa mga kredensyal sa punk, ayaw kalimti ang misteryosong elektrisidad ug natuok nga existentialism sa tingog ug pagsulat sa kanta sa gitarista nga si Tom Verlaine.

Ang klasiko nga lineup sa telebisyon magpagawas lang ug usa pa ka album sa mga Seventy, 1978 Journey, sa wala pa magsugod si Verlaine sa iyang solo nga karera. Sama sa gisulat ni Patti Smith, gipakita ni Verlaine sa iyang mga album ang “iyang angular lyricism ug gipunting ang liriko nga mga facet, usa ka maliputon nga kaalam, ug usa ka abilidad sa pag-uyog sa matag hilo sa labing tinuud nga emosyon.” (Ang klasiko nga linya sa Telebisyon ni Verlaine, Lloyd, bassist nga si Fred Smith, ug drummer nga si Billy Ficca nagkita pag-usab alang sa usa ka katapusan nga album – 1992’s Telebisyon.)

Niadtong 1979, gipagawas ni Verlaine ang iyang self-titled solo album, nga naglakip sa kanta nga “Kingdom Come,” nga girekord usa ka tuig ang milabay ni David Bowie alang sa 1980 LP nga icon. Makahadlok nga mga Halimaw ug Tremendous Freaks. Isip usa ka solo nga artista, si Verlaine nagpabiling prolific sa misunod nga mga dekada, walay hunong nga pagbalhin gikan sa post-punk exploration ngadto sa hingpit nga instrumental EPs, ug silent movie scores ngadto sa mga kolaborasyon ni Smith ug uban pang kanhi CBGB denizens.

“Si Tom Verlaine kas-a mireklamo nga wala gayud siya makasulat mahitungod sa duha sa pinakalig-on nga mga damgo sa iyang kinabuhi, ‘tungod kay lisud ang pagtabok sa pinulongan sa mga damgo.’ Mahimong mao kana, apan si Verlaine nakahimo gihapon sa pagduol sa pagsulbad sa kana nga problema kaysa sa bisan kinsa sa iyang medium, ” Nagligid nga Bato misulat sa 1982 solo LP ni Verlaine, Mga Pulong Gikan sa Atubangan. “Ingon sa tibuok niyang trabaho, adunay usa ka butang nga makapadasig apan walay kahago bahin sa mga kanta ni Verlaine nga kinahanglan nimong hunahunaon kon siya ba ang nagsulat niini … aw, sa iyang pagkatulog.”

Trending

Sa usa ka 1988 nga interbyu sa Nagligid nga Bato, Gikutlo sa U2’s the Edge si Verlaine isip usa sa iyang mga nag-unang impluwensya. “Sa akong hunahuna ang akong gikuha gikan kang Verlaine dili gyud ang iyang istilo apan ang kamatuoran nga iyang gibuhat ang usa ka butang nga wala nabuhat sa uban,” ingon niya. “Ug ganahan ko niana; Nagtuo ko nga bililhon kana.”